Wat ik doe om uitstelgedrag te voorkomen, is altijd voelen waar m'n energie naar staat om te bepalen wat ik ga doen. In de ochtend is dat vaak lastige taken, en in een middagdip iets simpelers. Ik schrap wat niet echt belangrijk is. Ik leg me erbij neer dat ik niet alle interessante dingen kan onthouden ook al zou ik dat willen.
En misschien nog wel het belangrijkste wat ik doe, is ik maak mijn acties heel concreet. Dus niet: verjaardagskaartje sturen. Maar 3 acties: kaartje en postzegel kopen / kaartje schrijven / kaartje op de bus doen. Alles wat vaag, moeilijk of groot lijkt, stel ik uit. Dus ik maak alles concreet, simpel en klein.
Ik heb vooral uitstelgedrag voor kleine taakjes die deels ook tussendoor komen gedurende de week (mijn boekhouder wat mailen, iemand een kaart sturen, nieuwe batterijen kopen). Mijn lifehack is: schrijf zo’n taak, hoe klein ook, direct op. Ik doe dat soms op papier maar ook digitaal - als ik dan denk “wat moest ik ook alweer kopen?” als ik in de stad loop, kan ik op dat Niet Vergeten-lijstje kijken. Ook plan ik dat soort dingen soms in mijn pauze tijdens het thuiswerken. Rondje lopen en dan zo’n taakje doen (bv een cadeautje kopen). En zo’n lijstje afvinken is natuurlijk sowieso fijn! In mijn hoofd hoor ik het Wunderlist-geluid dan nog ergens, haha.
En af en toe een halfuur zitten per week voor online zaken die je moet regelen werkt bij mij ook goed. Zo blijft mijn hoofd leger en denk ik niet aan al die kleine taakjes tijdens het werk, omdat ik die al heb ingepland voor tijdens het Taakjes-halfuurtje.
Uitstelgedrag ga ik te lijf door wanneer ik uitstelgedrag neigingen heb voor de ene taak, in deze tijd een andere taak die is blijven liggen door uitstelgedrag op te pakken. Wonderbaarlijk genoeg werkt dit, en zo komt alles toch nog aan bod (zij het iets later dan gepland)
Dag Ernst-Jan, geniet altijd van de Jonge Jaren-interviews, het maakt zoveel duidelijk. Van het interview met Noraly Beyer is mij blijven intrigeren de banden van de decembermoorden die ze direct bij aankomst in Nederland aan Hugo van Rijn heeft gegeven. Wat ik mij herinner heeft die nauwe relaties met Suriname gehad. Die banden zijn daarna zoekgeraakt. Dat is opmerkelijk. Het moet bijzonder materiaal geweest zijn waarbij grote belangen betrokken waren (en zijn). Noraly Beyer moet een idee hebben wat er gebeurd is met die banden maar wil blijkbaar verder niets zeggen. Nu het proces Bouterse definitief is schoot mij deze vreemde gang van zaken weer te binnen.
Hoe ga je eigenlijk met je accountability partner, Ernst-Jan? Ik overweeg om er met eentje te starten en ben benieuwd of je er nog steeds zo enthousiast over bent.
Ik pas vaak de 5 minuten regel toe. Ik begin aan de betreffende taak, als ik er na 5 minuten nog niet in zit, geen energie voor heb of er gewoon nog steeds geen zin in heb, dan leg ik hem weg voor later. Negen van de tien keer zit ik er na 5 minuten in en maak ik de taak gewoon af.
Ik vind Robins tip ook master: de taak concreet maken en kleine/simpele acties eraan hangen.
Ik heb moeite met mijn bedtijd uit te stellen, dus ik stel mezelf soms een gelijkaardige vraag: zou ik vroeger opstaan om dit te doen?
Als ik maar gewoon zit te scrollen op mijn gsm, dan is het antwoord nee. Maar soms kan het antwoord ook ja zijn, bijvoorbeeld als ik in de flow zit van een creatief project en daardoor te laat ga slapen.
Voor nu nog een vraag aan jou: hoe ga jij uitstelgedrag te lijf?
1. Dingen die geen vast einde kennen, zoals verder lezen in een boek of televisie kijken, moeten wachten tot na de dingen die na een vaste tijd of inspanning gedaan zijn, zoals het dagelijkse huishouden.
2. Wanneer je ergens nooit zin in hebt kun je het net zo goed nu doen.
Deze brief lezen om eindelijk te beginnen met het schrijven van de essays die me al weken tergen. Zit nu in zelfisolatie maar zelfs dat helpt niet, wel deze brief, precies op het juiste moment. 💪
Wat ik doe om uitstelgedrag te voorkomen, is altijd voelen waar m'n energie naar staat om te bepalen wat ik ga doen. In de ochtend is dat vaak lastige taken, en in een middagdip iets simpelers. Ik schrap wat niet echt belangrijk is. Ik leg me erbij neer dat ik niet alle interessante dingen kan onthouden ook al zou ik dat willen.
En misschien nog wel het belangrijkste wat ik doe, is ik maak mijn acties heel concreet. Dus niet: verjaardagskaartje sturen. Maar 3 acties: kaartje en postzegel kopen / kaartje schrijven / kaartje op de bus doen. Alles wat vaag, moeilijk of groot lijkt, stel ik uit. Dus ik maak alles concreet, simpel en klein.
Of bij een artikel schrijven.
Mijn actie is niet: artikel schrijven.
Maar: kernpunten artikel noteren / eerste punt uitwerken / etc.
Ik heb vooral uitstelgedrag voor kleine taakjes die deels ook tussendoor komen gedurende de week (mijn boekhouder wat mailen, iemand een kaart sturen, nieuwe batterijen kopen). Mijn lifehack is: schrijf zo’n taak, hoe klein ook, direct op. Ik doe dat soms op papier maar ook digitaal - als ik dan denk “wat moest ik ook alweer kopen?” als ik in de stad loop, kan ik op dat Niet Vergeten-lijstje kijken. Ook plan ik dat soort dingen soms in mijn pauze tijdens het thuiswerken. Rondje lopen en dan zo’n taakje doen (bv een cadeautje kopen). En zo’n lijstje afvinken is natuurlijk sowieso fijn! In mijn hoofd hoor ik het Wunderlist-geluid dan nog ergens, haha.
En af en toe een halfuur zitten per week voor online zaken die je moet regelen werkt bij mij ook goed. Zo blijft mijn hoofd leger en denk ik niet aan al die kleine taakjes tijdens het werk, omdat ik die al heb ingepland voor tijdens het Taakjes-halfuurtje.
jaa 'batchen' van dit soort taken is zo slim. Het kost je dan ook minder tijd.
Uitstelgedrag ga ik te lijf door wanneer ik uitstelgedrag neigingen heb voor de ene taak, in deze tijd een andere taak die is blijven liggen door uitstelgedrag op te pakken. Wonderbaarlijk genoeg werkt dit, en zo komt alles toch nog aan bod (zij het iets later dan gepland)
ja grappig is dat effect he? Doe ik ook wel eens. Ooit een heel goed boek over deze kruisbestuiving gelezen: https://decorrespondent.nl/5504/stop-met-opruimen-en-plannen-want-creativiteit-komt-voort-uit-rommel-en-chaos/a2dab3a1-f572-0243-084e-e1206b89652b
Dag Ernst-Jan, geniet altijd van de Jonge Jaren-interviews, het maakt zoveel duidelijk. Van het interview met Noraly Beyer is mij blijven intrigeren de banden van de decembermoorden die ze direct bij aankomst in Nederland aan Hugo van Rijn heeft gegeven. Wat ik mij herinner heeft die nauwe relaties met Suriname gehad. Die banden zijn daarna zoekgeraakt. Dat is opmerkelijk. Het moet bijzonder materiaal geweest zijn waarbij grote belangen betrokken waren (en zijn). Noraly Beyer moet een idee hebben wat er gebeurd is met die banden maar wil blijkbaar verder niets zeggen. Nu het proces Bouterse definitief is schoot mij deze vreemde gang van zaken weer te binnen.
Hoe ga je eigenlijk met je accountability partner, Ernst-Jan? Ik overweeg om er met eentje te starten en ben benieuwd of je er nog steeds zo enthousiast over bent.
Still going strong! Hij woont nu in de VS, dus we zien elkaar niet meer elk kwartaal, maar we bellen nog wel elke week.
Dit schreef ik er destijds over: https://pfauth.com/intentioneel-leven/accountability-partner/
Ik stel mijn uitstelgedrag uit.
🤣
Ik pas vaak de 5 minuten regel toe. Ik begin aan de betreffende taak, als ik er na 5 minuten nog niet in zit, geen energie voor heb of er gewoon nog steeds geen zin in heb, dan leg ik hem weg voor later. Negen van de tien keer zit ik er na 5 minuten in en maak ik de taak gewoon af.
Ik vind Robins tip ook master: de taak concreet maken en kleine/simpele acties eraan hangen.
Ik heb moeite met mijn bedtijd uit te stellen, dus ik stel mezelf soms een gelijkaardige vraag: zou ik vroeger opstaan om dit te doen?
Als ik maar gewoon zit te scrollen op mijn gsm, dan is het antwoord nee. Maar soms kan het antwoord ook ja zijn, bijvoorbeeld als ik in de flow zit van een creatief project en daardoor te laat ga slapen.
Oeh wat een goed frame! ga ik onthouden
Voor nu nog een vraag aan jou: hoe ga jij uitstelgedrag te lijf?
1. Dingen die geen vast einde kennen, zoals verder lezen in een boek of televisie kijken, moeten wachten tot na de dingen die na een vaste tijd of inspanning gedaan zijn, zoals het dagelijkse huishouden.
2. Wanneer je ergens nooit zin in hebt kun je het net zo goed nu doen.
ja, dat is ook een goede, jezelf een beloning in het vooruitschiet stellen
Deze brief lezen om eindelijk te beginnen met het schrijven van de essays die me al weken tergen. Zit nu in zelfisolatie maar zelfs dat helpt niet, wel deze brief, precies op het juiste moment. 💪
succes Anne Marie!