Hoe de internationale elite vliegt én over elkaar praat
Plus: het organiseren van je e-mail met AI, de waarheid over boekpresentaties, een snelkoppeling naar roem en dagelijkse rituelen
Hi, ik ben Ernst-Jan Pfauth, mede-oprichter van De Correspondent en schrijver van Intentioneel leven. Elke maand deel ik een algoritmevrij lijstje aanbevelingen met alles waar ik blij van word, zoals boeken- en cultuurtips en inzichten over intentioneel leven. Ben je nog geen lid? Geef je hier op:
Jarenlang heb ik zelfhulpboeken gerecenseerd voor De Correspondent. Een van de leukste boeken die ik besprak, was Dagelijkse Rituelen van Mason Currey. Want daarin verzamelde Currey meer dan 150 fascinerende gewoontes van wetenschappers, kunstenaars, schrijvers en andere grootheden. Beethoven telde elke ochtend zestig koffiebonen uit, Maya Angelou werkte uitsluitend in hotelkamers en David Lynch lunchte met een chocoladeshake en zeven koppen koffie. Er zaten echt buitenissige gewoontes bij. Patricia Highsmith, van The Talented Mr. Ripley, smokkelde slakken onder haar borsten mee naar feestjes.
Naast vermaak vond ik ook inspiratie in Dagelijkse Rituelen. Daarom ben ik superblij dat ik een herziene editie mag publiceren, met daarin 20 nieuwe hoofdstukken van mijn hand. Ik heb gekozen voor de dagelijkse rituelen van mensen uit het Nederlands taalgebied die in onze tijd leven. Want zij hebben – in tegenstelling tot de geportretteerden van Currey – géén bedienden en wél een verslavende smartphone. Zo beschrijf ik hoe Armin van Buuren zijn telefoon pas na het ontbijt gebruikt, kunstenaar Marlene Dumas overal artikelen en foto’s uitknipt en Ellen ten Damme liedjes schrijft terwijl ze ‘s nachts rondjes over de snelweg rijdt. Dit inspirerende boek kan je helpen je eigen rituelen te ontdekken, zodat je dagelijks je aandacht verlegt van gelukskrakers naar geluksmakers. Het was echt een feestje om aan te schrijven. In april komt het uit. Superleuk als je het nu alvast bestelt! Als je vóór 25 maart een exemplaar reserveert, schrijf ik er een boodschap voor je in. Bestel het in mijn kiosk. 💚
Tijdens het schrijven van de hoofdstukken over de dagelijkse rituelen van onder andere toparchitect Francine Houben, strafpleiter Bénédicte Ficq, Adriaan van Dis, Coolblue CEO Pieter Zwart en klimaatactivist Marjan Minnesma, dacht ik aan deze veelbetekenende zin uit Nooit meer slapen van Willem Frederik Hermans: “Alle intellectuele beroepen bestaan uit het continu verrichten van dingen die, apart genomen, heel eenvoudig zijn, na een gigantische voorbereiding. Een ei bakken op de top van de Mount Everest, dat is het.” Veel van het geweldige werk dat wij zien, komt tot stand door eindeloze herhaling en volhouden, ook als je aan jezelf twijfelt.
Als je streeft naar zoveel mogelijk rijkdom of populariteit, heb je nooit genoeg, om de doodsimpele reden dat er altijd wel iemand is die het beter voor elkaar lijkt te hebben. In mijn boek vertel ik hoe dat zelfs voor miljardairs geldt. Nu las ik een zéér vermakelijk stuk in Esquire met dezelfde boodschap, maar dan over acteurs. Een journalist volgt ‘second biggest star’ Matt Damon. Ze drinken veel bier samen. Vrijwel alle verhalen die Damon vertelt, gaan over acteurs die nóg beroemder zijn dan hij. Lees de highlights op mijn blog.
Matt Damon vertelt hoe bizar het is om in één klap wereldberoemd te worden: “Everything is the same, and intellectually you understand that. But the world is completely different—for you. Everybody has changed their relationship to you, but you still live in the same world.” Ook heeft hij advies voor als je even wil ervaren hoe het is om een celebrity te zijn: koop het duurste kaartje voor een pretpark.
Sinds kort gebruik ik de e-mailtool Shortwave. Deze app heeft allerlei handige AI-integraties, waardoor je minder tijd kwijt bent aan mail. E-mails beantwoorden is vaak een herhaling van zetten met veel terugkerende patronen en de AI herkent dat. Shortwave vult je zinnen aan als je schrijft, kan standaardantwoorden voor je genereren en ruimt je inbox stap voor stap op – telkens met jouw toestemming. Scheelt me echt tijd.
Tegelijkertijd heb ik niet de illusie dat ik e-mail ooit echt onder controle krijg. In Oliver Burkemans uitstekende nieuwste boek las ik dat het een kwestie van leren leven is met het idee dat je altijd op een manier tekortschiet. En dat als je dat accepteert, je daar juist een gevoel van vrijheid in kan ontdekken. Makkelijker gezegd dan gedaan, ondervond ik. Lees mijn ontboezeming hier.
Tip voor ouders van jonge kinderen: vul samen met je kleuter ‘s avonds het boekje Slaapklets in. Ik vind het echt een mooie speelse manier om met je kind over dankbaarheid en de ervaringen van de dag te praten. Zo kom je verder dan de beruchte ‘Hoe was je dag?’ ‘Leuk’-uitwisselingen, haha.
Een bekende tactiek om je iPhone minder verslavend te maken is door ‘m op zwart-wit in te stellen. Nadeel is dat je dan best lastig navigeert met bijvoorbeeld Google Maps. Zo zijn er meer apps die niet zonder kleur kunnen. Ik kwam deze mooie tussenoplossing tegen: toon alleen bepaalde verslavende apps in grijstinten.
Soms kom ik mensen tegen die uit principe geen romans lezen – ‘want van fantasie leer je niks’. Daar kun je over zuchten, zoals ik. Of je kunt, zoals Steven Johnson, een prachtig essay schrijven over de waarde van romans. Als je romans leest, ontwikkel je het vermogen om complexe problemen op meerdere niveaus te begrijpen, van de innerlijke psychologische wereld tot bredere politieke, technologische en sociale contexten. Of, zoals ik zelf graag zeg: het zijn empathiemachines!
Zou je graag meer romans en andere boeken willen lezen? In dit artikel geef ik 9 tips om dat voor elkaar te krijgen.
Geweldig artikel van tijdschriftenlegende Tina Brown over waarom privévliegtuigen het smeermiddel van de macht zijn. Dit beeld: “I will never forget catching sight of former Vice President Al Gore, a month after his loss in the 2000 election, trundling his own wheelie bag towards the passenger welcome area at Newark airport”.
Ik las met veel plezier The Rachel Incident van de Ierse schrijver Caroline O’Donoghue. Inspiratie vormde O’Donoghue’s vriendschap met een jongen die nog in de kast zat toen ze elkaar als collegaboekverkopers ontmoette. Ze verlangen zonder het van elkaar te weten naar dezelfde professor. Aan de hand van deze ingewikkelde driehoeksverhouding ontvouwt deze onderhoudende en zeer scherpe coming-of-age-roman zich verder. Er is ook een Nederlandse vertaling.
Deze heerlijk bijtende observatie uit The Rachel Incident over boekpresentaties en andere lanceerfeestjes wil ik je niet onthouden: “Dr. Byrne posed for shots, holding the book in different positions. The photographer filled the same role as a clown might at a child’s birthday party. There was a sense that, without him, it was just a bunch of adults who knew each other and were willing to participate in the role play that one of them was famous for a day. It seemed a revolutionary act of kindness, like the Make-a-Wish Foundation but for well-liked men nearing 40.”
Nog eentje dan uit The Rachel Incident over hoe de hoofdpersoon als bijbaan de e-mailinbox moet bijhouden van een invloedrijke vrouwelijke boekenredacteur: “I was also in charge of sending one of her templated rejection emails to all the hopeful writers who wanted so desperately to be published but apparently not so desperately that they were willing to learn Deenie’s name. ‘Dear Sirs’ was the most common way she was addressed.” Het citaat is grappig op zichzelf. Maar ook een goede herinnering om de best mogelijke e- mail te schrijven als je iets van iemand wil. Je valt altijd direct op. Of zoals Elle-hoofdredacteur Anke de Jong laatst in mijn podcast Jonge Jaren zei: “Walk the extra mile. It’s never crowded there”
Bonustip: deze band uit Groningen!
PS. Er zijn nog een paar kaartjes voor Jonge Jaren Live op 12 maart in Amsterdam. Doortje Smithuijsen en ik interviewen comedian Kasper van der Laan, zanger Jeangu Macrooy en ras-entertainer Jamai over hun vroege inspiratiebronnen. Reserveer je ticket hier.
Erg leuk weer en boek besteld!